Sfera seksualna w życiu każdego mężczyzny odgrywa rolę kluczową. Nie tylko za sprawą biologicznych uwarunkowań – aktywność gonad męskich nie wygasa (zachowują swoją funkcję przez całe życie), ale też psychologicznych – potrzeba spełnienia się, potrzeba uwolnienia skumulowanej seksualnej energii, pragnienie bliskości oraz w ogromnym stopniu kulturowych, które na mężczyznę przez wieki nakładały wręcz obowiązek dominacji w sferze seksu.

Charakter aktywności seksualnej zmienia się na przełomie całego życia. Każdy okres (młodości, dojrzałości, wieku podeszłego) rządzi się nieco innymi prawami. Niezależnie od tego mogą pojawić się problemy, które istotnie zaburzą życie seksualne, stając się przyczyną poważnego stresu (dla wielu mężczyzn spełnienie w seksie jest potwierdzeniem ich wartości, a tym samym każda porażka w tej sferze dotkliwie odbija się na ich samoocenie).

Wytrysk przedwczesny

Wytrysk przedwczesny jest jedną z częstszych przyczyn zgłaszania się mężczyzn do gabinetów seksuologicznych. Określa się go jako niekontrolowany wytrysk nasienia, następujący przed momentem osiągnięcia satysfakcji przez oboje partnerów. Do wytrysku może dojść podczas pieszczot wstępnych, w trakcie wprowadzania penisa do pochwy lub po kilku zaledwie ruchach frykcyjnych. Wedle różnych doniesień dysfunkcja ta dotyczy od 30 do 45% populacji mężczyzn na całym świecie. Częściej występuje u młodych mężczyzn, rozpoczynających współżycie z nową partnerką, z wyższym wykształceniem. Powtarzające się epizody przedwczesnego wytrysku stanowią ogromne obciążenie psychiczne, które niekorzystnie wpływa na relacje partnerskie oraz aktywność na innych płaszczyznach. Nieleczone mogą prowadzić do unikania aktywności seksualnej, a w przyszłości przeradzać się w utrwalone zaburzenia erekcji. Podaje się, że u podłoża tego zaburzenia mogą leżeć: lęk przed niesprawdzeniem się w sytuacji intymnej, troska o zaspokojenie partnerki, niedojrzałość układu nerwowego (u mężczyzn zaczynających współżycie seksualne), szczególna pobudliwość, utrwalone nieprawidłowe pierwsze doświadczenia seksualne.

Dysfunkcja jest bardzo podatna na leczenie. Spośród technik używanych w kontroli wytrysku zaleca się:

• stosunki z prezerwatywą i maściami znieczulającymi żołądź penisa;
• techniki przerywanej stymulacji (np. partnerka naprzemiennie drażni i przerywa drażnienie dłonią członka w momencie zbliżającego się wytrysku);
• terapię behawioralno-poznawczą (patrz także artykuł na temat terapii), farmakoterapię (głównie za pomocą leków przeciwdepresyjnych).

Terapia trwa zazwyczaj kilka miesięcy, prowadzona pod kierunkiem doświadczonego seksuologa i daje zazwyczaj pozytywne efekty.