Nie wiem czego chcę, nie wiem do czego dążę

Część naszych niepowodzeń bierze się z nieumiejętności określenia tego, co jest dla nas faktycznie istotne, a na czym jedynie pozornie nam zależy. Dzieje się tak wtedy, gdy nie słuchamy własnych emocji, nie ufamy im, a kierujemy się tym co modne, popularne, co nam zasugerowano z zewnątrz. Taki cel, nawet jeśli go osiągniemy, staje się szybko źródłem rozczarowania i rozgoryczenia. Tymczasem w każdej sytuacji mamy wybór, możemy decydować którą z dróg podążyć, jakie obrać rozwiązanie. Potrzebna jest tylko refleksja, trochę czasu i szczera „rozmowa” z samym sobą.

Dostrzegaj w sobie pozytywne strony

Myślisz: sąsiad ma lepsze auto, koleżanka zgrabniejszą figurę, przyjaciel więcej szczęścia. W ten sposób najczęściej sycimy swoje niezadowolenie z posiadania tego co mamy i z tego jakimi jesteśmy ludźmi. Z góry zakładamy, że zestawienie z kimś innym wyjdzie na naszą niekorzyść; bo przecież „nie jesteśmy prezesami wspaniałej firmy”, „nie mamy willi za miastem”, „toniemy w niezapłaconych rachunkach”. Skupiamy się na brakach zamiast na celach i możliwościach, jakie w nas drzemią. Tymczasem, gdy weźmiemy do ręki kartkę i ołówek, zrobimy listę celów, które udało się nam mimo wielu trudności osiągnąć, wcale nie będzie ona krótka. Krótkowzroczne jest natomiast nasze widzenie siebie, na które pracujemy zazwyczaj sami, bądź które przejmujemy od innych słysząc: „daj spokój, to się nie może udać”, „to bezsensowne”, „jak wyobrażasz sobie realizację tego pomysłu?”. Bez refleksji odkładamy pomysł, tracąc szansę. A może właśnie warto by było na chwilę zatrzymać się i pomyśleć: „a właściwie, czemu mnie się ma to nie powieść”.