Mów „tak” gdy myślisz tak i „nie”, gdy myślisz nie

Ulegamy presji, zarówno tej stawianej przez samych siebie jak i przez innych. Mówimy „tak”, gdy chcemy powiedzieć „nie”, lub zaprzeczamy, mimo że na czymś nam mocno zależy. Lękamy się reakcji otoczenia na nasze działanie, na nasz sprzeciw lub pokazanie, że coś jest dla nas szczególnie cenne. Ten lęk jest formą asekuracji, ucieczki przed zranieniem lub niepowodzeniem. Kierowani nim, czujemy się bezpiecznie i jednocześnie mamy poczucie straty. Aby nie ulegać mu bezwolnie warto zastanowić się nad sytuacją, gdy decydujemy inaczej, niż postanowiliśmy; przemyśleć, skąd ten wybór, co ma na celu, jakie emocje kryją się za nim, co można zrobić, by następnym razem wybrać zgodnie z własnym wewnętrznym „ja”.

Bywamy „życiowymi ofiarami” często z wyboru a nie z nadania. Sami ustawiamy się w pozycji człowieka, który nie ma wystarczająco sił, szczęścia, bądź samozaparcia by dążyć do celu. Często nie wykorzystujemy własnego potencjału, bo nie jesteśmy go nawet świadomi. Tymczasem każdego dnia pokonujemy tysiące małych przeszkód, wychodzimy zwycięsko z opresji, dajemy i otrzymujemy wsparcie. W tym tkwi nasza siła i nasze zwycięstwo.