kupunktura przywędrowała do nas z Dalekiego Wschodu, gdzie praktykowana jest od tysięcy lat. Ta chińska technika została uznana przez WHO (Międzynarodową Organizację Zdrowia) jako oficjalna metoda leczenia. Geneza jej działania nie została do końca wytłumaczona, jednak specjaliści są zgodni co do jednego – w niektórych przypadkach jest skuteczna na równi z medycyną tradycyjną.

Taoizm, a współczesna medycyna

Nazwa akupunktura została wprowadzona przez Francuzów w XVII w. i wywodzi się od łacińskich słów acus – igła oraz punctum – punkt. Technika polega na wkłuwaniu igieł, w znajdujące się na  ciele ściśle określone punkty. Tradycyjna teoria akupunktury wiąże je z meridianami – kanałami, którymi przepływa przez nasze ciało energia Qi. W chińskiej filozofii jest ona podstawą życia, silnie wiążącą człowieka z naturą. Kolejne ważne dla Taoizmu siły to Yin (symbolizująca wszystko co ujemne, mroczne, zimne, powolne i kruche) oraz Yang (jasność, siła, solidność i ciepło). Siły te przenikają się wzajemnie, a zaburzenia ich równowagi są przyczyną stanów chorobowych. Wyróżniamy dwanaście meridianów głównych, biegnących wzdłuż ciała, będących ścisłym powiązaniem z narządami wewnętrznymi oraz osiem meridianów cudownych. Na całej długości kanałów energetycznych znajdują się punkty aktywności, których stymulacja pomaga odblokować kanały i przywrócić równowagę ciału. W chińskiej medycynie poszczególne narządy określane są na podstawie ich funkcji, a nie położenia w organizmie, dlatego punkty aktywności nie muszą znajdować się w pobliżu leczonego narządu.

Dzisiejsza medycyna potwierdza istnienie na naszym ciele receptorów ściśle związanych z narządami wewnętrznymi, choć nie do końca zgadza się z teorią kanałów energetycznych. Pomimo iż udowodniono skuteczność akupunktury i akupresury, nie wytłumaczono mechanizmu ich działania. Wiadomo jednak, iż poprawiają ukrwienie i dotlenienie naczyń włosowatych i pobudzają organizm do samouzdrawiania.

Wskazania i przeciwwskazania

Lista schorzeń leczonych tą metodą jest bardzo długa. Ogólnie sprawę ujmując stosowana jest przede wszystkim do zwalczania: dolegliwości bólowych (migrena, rwa kulszowa), nerwicy, depresji oraz chorób narządów ruchu (kręgosłup, stawy, bóle reumatyczne) i wewnętrznych (układu oddechowego i pokarmowego, np.: zespół jelita drażliwego). Stosowana jest również w medycynie sportowej jako wspomaganie leczenia urazów oraz przy zwalczaniu nałogów (zwłaszcza uzależnienia od nikotyny). Każdą planowaną kurację należy jednak skonsultować z lekarzem, ponieważ nie zawsze akupunktura będzie w stanie zapewnić efekty zbliżone do medycyny tradycyjnej, bez której nierzadko nie będziemy mogli się obejść. To lekarz powinien każdorazowo decydować o formie terapii.

Zabiegi akupunktury mają silne działanie na organizm, dlatego nie powinny ich stosować osoby po rozległym zawale, przemęczone, osłabione i starsze (po 80-tym roku życia), a także cierpiący na wysokie nadciśnienie, nowotwory i kobiety w ciąży.