Przez jej zwolenników zaliczana jest do dziedziny medycyny alternatywnej lub niekonwencjonalnej, a jej przeciwnicy przyznają jej status szarlatanerii, oszustwa, a w najlepszym wypadku nieszkodliwego dziwactwa.

Homeopatia od wielu lat jest przedmiotem ostrych sporów w środowiskach lekarskich i naukowych, które protestują przeciwko uznaniu homeopatii za dziedzinę jakiejkolwiek medycyny. Czym tak naprawdę jest homeopatia i czym zasłużyła sobie na tak skraje opinie?

Historia homeoterapii

Termin homeopatia wywodzi się od greckich słów homoios – podobny i pathos – cierpienie.

Sama teoria homeoterapii opiera się na założeniu Hipokratesa, iż „podobne leczy się podobnym”. Jako pierwszy opisał on zjawisko, polegające na tym, że substancje wywołujące objawy chorobowe w zdrowym organizmie, mogą w pewnych przypadkach leczyć stany patologiczne o podobnych objawach. Do analogicznych wniosków doszedł Paracelsus, który stwierdził, iż trucizna od lekarstwa różni się tylko dawką.

Bazując na tych przekonaniach, niemiecki lekarz Samuel Hahnemann, zwany ojcem homeopatii, sformułował jej podstawowe prawo, czyli: „similla similibus curantur” – „niech podobne leczy podobne”. To właśnie ta zasada podobieństwa stała się spiritus movens (siłą sprawczą) homeopatycznej sztuki leczenia.

Na czym polega działanie preparatów homeopatycznych?

W uproszczeniu, działanie preparatów homeopatycznych ma polegać na leczeniu chorób mikroskopijnymi dawkami, silnie działających substancji, które w dużych dawkach wywołują objawy tych właśnie chorób u osób zdrowych. Zwolennicy homeopatii uważają, że im mniejsza dawka, tym lepszy jest efekt, więc stężenie tych substancji jest najczęściej znikome, a wręcz bliskie zeru. Homeopaci twierdzą także, iż terapia homeopatyczna wzmaga siłę życiową i pobudza układ odpornościowy pacjenta, a skuteczność preparatów należy przypisywać efektowi „pamięci wody”. Hipoteza ta, niepotwierdzona w recenzowanych czasopismach naukowych, głosi, iż woda posiada zdolność gromadzenia i przechowywania informacji w postaci bliżej nieokreślonych drgań. W kontakcie z substancją homeopatyczną, woda ma uzyskiwać uporządkowaną strukturę o właściwościach leczniczych, a kolejne rozcieńczenia oraz wytrząsania mają zwiększać energię tej struktury i jej moc terapeutyczną.