Litoterapia czyli leczenie kamieniami przeżywa swoisty renesans. Jak grzyby po deszczu wyrastają gabinety oferujące lecznicze zabiegi z użyciem półszlachetnych kamieni. Bioenergoterapeuci oferują kamienne amulety naładowane pozytywną energią. Ile w tym prawdy i skąd właściwie wywodzi się litoterapia?

Minerały od wieków fascynowały uczonych, magów i filozofów. Początki litoterapii wywodzą się z czasów starożytnych. Ich zbawienne właściwości jako pierwsi wykorzystywali Babilończycy, a także Egipcjanie, Grecy, Hindusi i Rzymianie. Grecy zalecali picie wody z dodatkiem sproszkowanych minerałów zawierających wapń osobom cierpiącym na łamliwość kości. W Indiach choroby skóry leczono okładami z pereł. Uzdrawiające minerały kładziono na ciele chorego, sporządzano z nich maści, amulety i lecznicze nalewki. Astrologowie zaś polecali noszenie kamieni jako niezawodny sposób na zdrowie.

Do dziś odkryto wiele niezwykłych właściwości minerałów, a starożytna wiedza coraz częściej znajduje potwierdzenie w najnowszych badaniach. Wiele leków stosowanych w współczesnej medycynie zawiera w swym składzie sproszkowane minerały i szlachetne kamienie.

Każdy rodzaj kamienia charakteryzuje się określonymi właściwościami. Właściwie dobrane kamienie pomagają zniwelować negatywne promieniowanie komputera czy telewizora. Noszone na szyi korzystnie wpływają na organizm, pomagają naładować „wewnętrzne akumulatory” osobom przewlekle zmęczonym i zestresowanym. Termiczne właściwości bazaltu i marmuru wykorzystywane są w masażu. Gorące kamienie pobudzają krążenie krwi, sprzyjając lepszemu odżywieniu i dotlenieniu skóry. Chłodne zaś działają kojąco w obrzękach i kontuzjach. Ten rodzaj terapii jest szczególnie polecany w chorobach stawów, bólach szyi i kręgosłupa.

Kamienie mogą być pomocne w leczeniu wielu chorób. Poniżej krótka charakterystyka kilku  z nich.