Afrodyzjaki swoją nazwę zawdzięczają starożytnej, greckiej bogini miłości – Afrodycie, choć wzmianki o magicznych środkach wywołujących miłość i pożądanie, znaleźć można już na zapisanych klinowym pismem, sumeryjskich tabliczkach.

Dokładne receptury na miłosne napoje umieścili w swoich zapiskach także Pliniusz Starszy oraz Owidiusz, a wiedza o afrodyzjakach znana była przed setkami lat, także w takich zakątkach naszego globu, jak Chiny, Indie czy Egipt.

Afrodyzjaki – miłość na żądanie

Ze względu na sposób działania, afrodyzjaki można podzielić na: środki o charakterze magicznym (tzw. napoje miłosne), w większości przypadków nie mające w swym składzie żadnych substancji oddziaływających w oczekiwany sposób na organizm, a także substancje poprawiające libido i pobudzających seksualnie.

Afrodyzjaki – magia i miłość

W średniowieczu wierzono, że moc afrodyzjaków była ściśle powiązana z magią, a działanie tajemniczych mikstur, maści i amuletów miało wzmacniać repertuar zaklęć i rytuałów, odprawianych przez czarownice. Niektóre ze środków, którym przypisywano moc wzbudzenia miłości i pożądania, jak np.: wyciąg z pająków, sproszkowany róg nosorożca, oczy jagniąt, czy włosy osoby, na którą miał zostać rzucony czar, dziś co najwyżej mogą śmieszyć, lecz niegdyś traktowane były z całkowita powagą. W Hiszpanii do naszych czasów zachował się zwyczaj zjadania byczych jąder, które stały się wręcz narodowym przysmakiem hiszpańskich Don Juanów.

Afrodyzjaki w służbie miłości

Wiele znanych postaci historycznych „wspomagało” się afrodyzjakami, aby urozmaicić pożycie miłosne. Don Juan wzmacniał nadwątlone miłosnymi igraszkami siły, zjadając omlet z 10 jaj doprawionych ziołami, wśród których wymienia się bazylię, czosnek oraz lubczyk. Słynna faworyta francuskiego króla Ludwika XV Madame Pompadour twierdziła, że sok z marchwi zapewni intensywne doznania miłosne, a Casanova posiłkował się ostrygami, których zjadał jednorazowo 50 sztuk, popijając gorącą czekoladą.