Bańki gorące – są to zwykłe „szklane kulki” z otworem, który jest miejscem przyłożenia do skóry. Przed ich położeniem, należy zwilżyć krawędzie otworu, następnie przygotować sobie patyczek z nawiniętym na jego końcu wacikiem, nasączonym spirytusem lub denaturatem. Przed rozpoczęciem stawiania baniek, nasączony wcześniej wacik należy podpalić. Każdorazowo kładąc bańkę, ocieramy jej wnętrze dookoła podpalonym wacikiem i następnie przystawiamy bańkę do skóry w odpowiednim miejscu. Po postawieniu wszystkich baniek i odczekaniu 10-15 minut bańki zdejmujemy. Robimy to uciskając palcem skórę w okolicy bańki i delikatnie przekrzywiając bańkę w drugą stronę (nie zawsze jest to konieczne). Dostające się do środka powietrze likwiduje podciśnienie i bańki swobodnie „odpadają”. Należy być bardzo ostrożnym przy tej metodzie, aby nie doszło do poparzenia skóry, co jest najczęstszym powikłaniem stosowania baniek gorących.

Bańki zimne – wyglądają tak jak bańki gorące, ale zawierają zaworek, przy pomocy którego można wytworzyć podciśnienie. Są dużo łatwiejsze do położenia – kładziemy bańkę na skórze, a następnie przy pomocy specjalnej „pompki”, odsysamy powietrze z wnętrza bańki poprzez wspomniany wcześniej zaworek. Zaletą ich stosowania jest fakt, iż można dokładnie regulować podciśnienie. Częściej stawia się je u dzieci.

Istnieją również tzw. bańki chińskie – są to bańki gumowe, działają również wykorzystując podciśnienie. Są zdecydowanie najłatwiejsze do zastosowania – należy jedynie położyć gumową bańkę na skórze i nacisnąć ją.

Należy podkreślić, że stosowanie baniek, mimo szeroko opisywanych właściwości uzdrawiających, nie jest udowodnionym naukowo sposobem walki ze schorzeniami. Można oczywiście stosować pomocniczo, jednak warto skonsultować to z lekarzem, a na pewno nie należy stosować ich jako jedyną metodę leczniczą, szczególnie w takich stanach jak zapalenie płuc.